Για τα φορολογικά και τα χαράτσια
Την ώρα που η κυβέρνηση κάνει ανακοινώσεις και εξαγγελίες περί ενός δίκαιου φορολογικού συστήματος, στην πράξη φορολογεί διπλά και τριπλά τους συνεπείς φορολογούμενους. Δεν μπορεί σταθερά ένα φορολογικό σύστημα να είναι προσανατολισμένο για να επιβαρύνει τους οικονομικά αδύνατους.
Υπενθυμίζουμε ότι με βάση τη λίστα που έχει δώσει το υπουργείο Οικονομικών υπάρχουν 1513 ΕΠΕ με οφειλές 7.541 δις ευρώ. Έχουμε 752 ομόρρυθμες εταιρίες να χρωστάνε 1 δις 615 εκ ευρώ. Έχουμε 26 αθλητικές εταιρίες να χρωστάνε 291 εκ. ευρώ και ο χορός καλά κρατεί. Το μεγάλο θέμα, λοιπόν, είναι ποιοι έλεγξαν αυτές τις δραστηριότητες και ποιοι τις ανέχονταν με αποτέλεσμα να έχουν γεννηθεί αυτές οι τεράστιες οφειλές. Αποδεικνύεται ότι δεν υπήρξε καμία παρέμβαση των ελεγκτικών μηχανισμών. Άραγε αυτοί οι μηχανισμοί ελέγχονταν, ελέγχονται, θα ελεγχθούν, θα παρέμβει επιτέλους ένας εισαγγελέας και αναφέρομαι στους μεγαλοφειλέτες που έπαιρναν και πιστοποιητικά φορολογικής ενημερότητας;
Είναι απορίας άξιον γιατί η κυβέρνηση δεν θεσπίζει ένα φορολογικό πόθεν έσχες. Να ελεγχθούν όλες οι καταθέσεις σε ελληνικές τράπεζες, σε τράπεζες του εξωτερικού και να αντιστοιχηθούν με τι ο καθένας δήλωνε όλα αυτά τα χρόνια και πώς προκύπτει η ικανότητά του να έχει τεράστιες καταθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Για το κούρεμα του ελληνικού χρέους
Η αντιμετώπιση της ελληνικής οικονομίας κινείται στη γκρίζα ζώνη της αντιπαράθεσης συμφερόντων του γαλλογερμανικού άξονα. Όσο ελκυστική και αν ακούγεται η περικοπή του χρέους, άλλο τόσο πρέπει να ανησυχούμε διότι ένα κούρεμα χωρίς ταυτόχρονα να υπάρξουν δικλίδες ασφαλείας σε ότι έχει σχέση με τα ασφαλιστικά ταμεία, με το τραπεζικό σύστημα, με την αντανάκλασή του στη χρηματοδότηση και τη ρευστότητα της αγοράς, τότε τα πράγματα θα είναι εξαιρετικά αρνητικά. Το ζητούμενο είναι η ευρωπαϊκή πολιτική που είναι απούσα σε ότι αφορά την ουσιαστική πολιτική ενότητα της Ευρώπης και της οφειλόμενης κοινοτικής αλληλεγγύης, αλλά και με ότι έχει σχέση με τις ανεπάρκειες, τα ελλείμματα και το αδιέξοδο περιεχόμενο της πολιτικής που ασκεί η κυβέρνηση.
Για την έξοδο της χώρας από το ευρώ
Θα ήταν καταστροφικό να επιστρέψει η χώρα στη δραχμή, οπώς ζητούν κάποιες δυνάμεις της αριστεράς. Θα σήμαινε την επιστροφή της χώρας πολλές δεκαετίες πίσω και την αποκοπή της ελληνικής οικονομίας από μια ευρωπαϊκή πραγματικότητα, η οποία, βεβαίως, είναι προβληματική, όμως διαμορφώνει δυνατότητες για να στηριχτεί η χώρα μας προκειμένου να αντιμετωπίσει το τεράστιο χρέος. Η Ευρώπη είναι το μεγάλο ζήτημα, προς τα πού θα πορευτεί. Αν δεν αντιμετωπίσει επί της ουσίας την οικονομική διακυβέρνηση, τότε έχω την εκτίμηση ότι θα μετράει διασπάσεις, όχι με την έννοια των αποχωρήσεων, αλλά στο επίπεδο μιας φυγοκεντρικής κατάστασης που θα οδηγήσει πια σε ένα σχήμα ενότητας που δεν θα έχει καμία σχέση με το όραμα της ενωμένης Ευρώπης και αυτό θα είναι σε βάρος και της Ευρώπης και της Ελλάδας.
Για το ενδεχόμενο κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων
Ενδεχόμενη κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων θα οδηγήσει στην πλήρη διάλυση και των ελάχιστων πια δικαιωμάτων των εργαζομένων. Θα σημάνει εξαθλίωση των ανθρώπων της μισθωτής εργασίας και περαιτέρω πλήγμα του κοινωνικού ιστού.
Οι συλλογικές διαπραγματεύσεις είναι δικαίωμα και πρόβλεψη από το Σύνταγμα και καμία Βουλή, με όποια πλειοψηφία, δεν μπορεί να καταργεί συλλογικές συμβάσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου